Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΕΤΡΑ*
Αναμφίβολα το 2012 είναι για το ΣΥ.ΡΙΖ.Α ένα πάρα πολύ σημαντικό έτος. Το κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς κατάφερε κάτι που λίγα χρόνια πριν θεωρούνταν απίθανο. Ξέφυγε από την πτωτική πορεία που έχουν τα Αριστερά κόμματα στη χώρα μας, αλλά και στην Ευρώπη, συγκεντρώνοντας το 27% των ψήφων, μόλις 2,5% πίσω από το πρώτο κόμμα του κυβερνητικού συνασπισμού. Για να δούμε ένα αντίστοιχο ποσοστό κόμματος της Αριστεράς στη χώρα πρέπει να ανατρέξουμε σχεδόν πενήντα πέντε χρόνια πισω, όταν στις εκλογές του 1958 η Ε.Δ.Α. πήρε 24,4%. Ωστόσο, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α έχει τη δυνατότητα τη χρονιά που έγινε αξιωματική αντιπολίτευση να πετύχει κάτι σπουδαιότερο από αυτό: να γίνει ο χώρος δημοκρατίας που χρειάζεται η Αριστερά και απαιτεί η κοινωνία.
Το Σεπτέμβρη ξεκινούν οι διαδικασίες που έχουν στόχο να μετατρέψουν το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. από κόμμα των συνιστωσών, σε κόμμα των μελών. Σε έναν φορέα όπου τα μέλη είτε ανήκουν σε συνιστώσες, είτε όχι, θα έχουν λόγο στις διαδικασίες και στην εκλογή οργάνων. Βασική επιδίωξη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. φαίνεται να είναι να αποκτήσει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα του επιτρέψουν να εμπνευσθεί από τα κινήματα, όπως για παράδειγμα από τους «Αγανακτισμένους» με τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες τους, αλλά και να εμπνεύσει την κοινωνία. Το νέο κόμμα που οικοδομείται είναι αναγκαίο να στηρίζεται σε δύο βασικά στοιχεία: στην άμεση δημοκρατία και στην πλήρη διαφάνεια.
Ένα από τα αίτια της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης ήταν κατά τη γνώμη μου η μετατροπή του κόμματος των εργατών σε γραφειοκρατικό μηχανισμό - και ας είχε προειδοποιήσει ο Λένιν για αυτό το ενδεχόμενο. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στην ηγεσία των συνδικαλιστικών οργανώσεων, όπου ιστορικά έχει αποδειχθεί πως τις περισσότερες φορές οι εκπρόσωποι των εργατών αποκόπτονται από αυτούς και γίνονται προνομιούχα πρόσωπα. Επομένως, είναι απαραίτητο η Ριζοσπαστική Αριστερά να δείξει το δρόμο της εναλλαγής των μελών της σε όλα τα συντονιστικά όργανά της απο τη Γραμματεία μέχρι και τις Τοπικές και Κλαδικές Επιτροπές. Η αμοιβή των επαγγελματικών στελεχών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι αδιανόητο να είναι υψηλότερη από το μέσο μισθό. Τα στοιχεία για τα πρόσωπα που απασχολούνται από το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. καθώς και ο μισθός τους πρέπει να είναι προσβάσιμα σε όλα τα μέλη. Τα παραπάνω είναι αναγκαία, ώστε να μην δημιουργούνται οι προϋποθέσεις εξαρτημένης σχέσης με το κόμμα.
Το σημαντικότερο από όλα όσα μας διδάσκει το κίνημα των πλατειών είναι πως οι πολίτες της χώρας και ιδιαίτερα οι νέοι δεν επιθυμούν να είναι άβουλοι και αμέτοχοι υπακούοντας σε κάποια ουρανοκατέβατη «πρωτοπορία». Τα μέλη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μέσα από τις συνελεύσεις θα πρέπει να ερωτώνται για τα ζητήματα που αφορούν το κόμμα ακόμη και μέσω εσωτερικών δημοψηφισμάτων. Οι επιμέρους διαφορές που μπορεί να έχουν τα μέλη δεν πρέπει να μας φοβίσουν, αλλά αντίθετα θα λειτουργήσουν θετικά δείχνοντας πως κόντρα στην πολυδιάσπαση της Αριστεράς, στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. συνυπάρχουν άνθρωποι και τάσεις που σέβονται τους όρους της πολιτικής λειτουργίας του εγχειρήματος. Στόχος πρέπει να είναι ο πλουραλισμός, η ζύμωση και η σύνθεση των θέσεων, όχι η φίμωση της άλλης άποψης.
Ένα άλλο στοίχημα για το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι η έμπρακτη συμμετοχή του ολόψυχα στις δομές αλληλεγγύης που δημιουργούνται για τη βοήθεια ανθρώπων που δεν έχουν τη δυνατότητα να καλύψουν ούτε τις πιο βασικές τους ανάγκες. Προφανώς η αλληλεγγύη δεν μπορεί να είναι υπόθεση ενός κόμματος αλλά ολόκληρης της κοινωνίας, για αυτό απαιτείται η κοινή δράση, ένα κοινωνικό μέτωπο όλων των δυνάμεων που κινούνται σε αυτη την κατεύθυνση. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ως αξιωματική αντιπολίτευση μπορεί να χρησιμοποιήσει σημαντικό τμήμα των στελεχών του που μισθοδοτούνται από το κράτος για την υλοποίηση αυτού του στόχου. Ας μην ξεχνάμε πως πέρα από το πρόγραμμα του το Ε.Α.Μ. το θυμάται ο λαός γιατί τους «έσωσε απο την πείνα».
Είναι γεγονός πως ζούμε σε μία εποχή κατάρρευσης του όποιου κοινωνικού κράτους υπήρχε στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Αυτο φυσικά συνδυάζεται με την κατάρρευση της Ε.Σ.Σ.Δ., η οποία όσο ήταν ζωντανή προκαλούσε το φόβο στις κυβερνήσεις και στους εργοδότες , αφού είχαν ως άμυνά τους την πολιτική της πλήρους απασχόλησης και της κοινωνικής ασφάλισης. Από τη στιγμή που έπαψαν να φοβούνται αδιαφορούν για τους ανθρώπους που δεν έχουν μερίδιο από τον καπιταλισμό. Επι είκοσι σχεδόν χρόνια μετά το τέλος του υπαρκτού σοσιαλισμού οι ιδεολόγοι του καπιταλισμού πίστευαν πως πέτυχαν «το τέλος της ιστορίας». Δυστυχώς για αυτούς η πάλη των τάξεων συνεχίζεται και ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στη σύγκρουση που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στους μισθωτούς και στους εργοδότες τάσσεται με όλες του τις δυνάμεις υπέρ των εργαζομένων. Η κρίση που δημιούργησαν οι πλούσιοι, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι κάθε λογής ευνοημένοι από το σύστημα, θα πληρωθεί από τους ίδιους. Είναι βέβαιο πως ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σύντομα θα κληθεί από το λαό να κυβερνήσει για να φέρει το διαφορετικό, την πραγματική δημοκρατία.
* Ο Δημήτρης Πετράς είναι εκπαιδευτικός και μέλος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α Περάματος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου